Arkadaşlık

Bir gün, lisede iken, sınıfımdan bir delikanlıya rastladım eve dönerken Kayl idi ismi. Okuldaki bütün kitaplarını sırtlamışa benziyordu. Kendi kendime, "Neden biri okuldaki kitaplarını eve getirsin cuma akşamı, gerçekten hafız olmalı bu oğlan" diye düşündüm. Benim hafta sonum planlanmıştı bile (partiler ve futbol, arkadaşlarımla yarın öğleden sonra), omuzlarımı silktim ve yoluma devam ettim. Yoluma devam ederken, bir gurup gençlerin ona doğru koştuklarını gördüm.

Onu itelediler, butun kitaplarını düşürttüler ve çelmeleriyle oğlani çamur içine düsürttuler. Gözlukleri uçup oğlandan üç metre öteye çimene düştü. Oğlan başını kaldırdı, gözlerinde derin bir aci gördum. Kalbim burkuldu delikanlı için. Ona doğru sekeledim, gözluklerini bulmak için emeklerken gözündeki bir damla yaşı gördum. Gözlüklerini ona verirken "Serseri herifler" dedim. Başka yapacak isleri yok sanki. Bana baktı ve "Teşekkur ederim" dedi. Kocaman bir gulumseme belirdi suratında. Gerçekten minnettarlık ifade eden bir gülümseme idi. Kitaplarini toparlamasına yardim ettim ve nerede oturduğunu sordum. Tesadüf ya, bize yakın oturuyormuş. Neden daha önce gözüme çarpmadın diye sordum. Daha önce özel okula gittiğini söyledi. Daha önceden ozel okula giden bir arkadaşım yoktu hiç. Hep beraber eve yollandık ve kitaplarının bir kısmını ben taşıdım.

Arkadaş olunacak birine benziyordu. Arkadaşlarımla beraber futbol oynamak ister misin dedim. Evet dedi. Hafta sonunu beraber geçirdik, biraz daha tanıdım Kayl'i, biraz daha ısındım ve arkadaşlarımda ondan hoşlandılar. Pazartesi sabahı geldi, ve Kayl butun kitaplarıyla okula donuyordu. Durdurdum ve "Bu kitapları hergün taşımakla güzel pazı yapacaksın" dedim. Guldu ve kitaplarının yarısını bana uzattı. Ondan sonraki dört sene içinde Kayl ile çok iyi arkadaş olduk. Okulun son yılında koleje gitmeyi düşünmeye basladık. Kayl Georgetown kolejine karar verdi, bende Duke kolejine gidecektim. Arkadaşlığımızın süreceğinden emindim ve aramızdaki kilometrelerin bunu etkileyeceğini sanmıyordum.

O doktor olacaktı, bende futbol bursuyla iktisat okuyacaktım. Kayl sınıf birincisiydi. Her zaman onun hafızlığıyla gırgır geçiyordum. Sinif birincisi oldugu için mezuniyet toreninde onun konusma yapması gerekiyordu. Çok memnundum ortaya çikipta konusma yapmak bana dusmedigi için. Mezuniyet gunu Kayl'i gordum. çok yakışıklıydı kerata. Lise boyunca gelisen ve benligini bulanlardandı Kayl. Gerçekten olustu ve pazilastı ve gözlukler yakıstıda oğlana. Butun kızlar seviyordu onu, ve benden çok kız arkadaşı vardı. Bazen kıskandım onu doğrusu. Bugün o günlerden biriydi. Heyecanlı olduğunu sezdim yapacağı konuşma dolayısıyle. Sırtına yapıştırdım bir tane ve " Aslan oğlan, becereceksin, korkma" dedim.

Bana o minnetkar dolu bakisiyla bakti ve gulumsedi. "Teşekkurler" dedi. Bogazini temizledi ve konusmaya basladi: Mezuniyet, bizlere buraya kadar gelmemize yardim edenlere tesekkur etme zamanıdır.

Anneniz, babaniz, oğretmenleriniz, kardeşleriniz, belki antrenorlerinize; fakat en çok arkadaşlarınıza; Birisiyle arkadaş olmak o kisiye verebilceginiz en buyuk hediyedir. Sizlere bir hikaye anlatacagim simdi.

Arkadaşıma inanılmaz bir ifade ile baktım. O, kalabalığa bizim ilk tanıştığımız gunu anlatırken. Tanistigimiz günün hafta sonu intihar etmeyi planlamış meğerse. Annesi sonradan okula gidip acı içinde onun dolabını boşaltmak zorunda kalmasın diye, ogun Kayl okuldaki dolabini tamamen bosaltmıs ve eve taşıyormus. Bana derinden bakti ve gülümsedi. Sans olarak kurtarıldım intihar etmekten. Arkadaşim beni kurtardi bu faciadan dedi. Topluluk mırıldanmaya basladi yakişıkli arkadaşımın hayatının en zor zamanını anlatmasına. Annesi ve babasının bana baktıklarini ve minnet dolu gülümsemelerini gördum. O ana kadar durumun bu kadar önemli olduğunu anlamamıştım.

Hareketlerinizin neticesini hiç bir zaman boşa vermeyin. Kuçük bir müdahale, diğerinin hayatini tamamen değistirebilir. Iyiye veya kötuye. Allah bizi bir araya getirdi birbirimizin hayatını etkilemeye. Diğer kişilerde Allahı arayın.

Arkadaşlar melekler gibidir, bizi ayağa kaldırırlar kanatlarımız uçmayı unutunca.

Ne başlangıç ne de son vardır.

Dün tarihtir.

Yarın bulmaca.

Bugün hediyedir.


Yazdır   e-Posta

You have no rights to post comments